Alkohol: 5,5%
Ekstrakt: 13,5%
Kraj pochodzenia: Walia
Kolor: [7/10]
Piana: [6/10]
Zapach: [6/10]
Smak: [6/10]
Nasycenie: [6/10]
Opakowanie: [7/10]
Cena: 13,99 zł / 0,33 l [Piwa Świata]
Uwagi: Walia mimo, że nie jestem takim piwnym potentatem jak Anglia czy nawet Szkocja to piwna rewolucja dotarła również tutaj. Tiny Rebel to browar nowofalowy, w którym próżno szukać klasycznych wyspiarskich mildów, bitterów czy dry stoutów. Urban IPA to piwo w stylu India Pale Ale, w którym do chmielenia użyto europejskich i amerykańskich odmian chmielu.
Po przelaniu do pokala otrzymujemy ciemnozłoty (wpadający w bursztyn), lekko mętny trunek. Piana jest średnio obfita, opada w przeciętnym tempie i nie oblepia. Nie prezentuje się jednak zbytnio okazale głównie z uwagi na brzydką, szarą barwę i dosyć spore pęcherzyki. Wysycenie dwutlenkiem węgla na średnim poziomie intensywności.
W zapachu pierwsze co uderzyło, to fakt, że skądś ten aromat znam. Po chwili namysłu już wiedziałem, że tak pachniały moje pierwsze APA/AIPA, które warzyłem w domu. Mamy tutaj sporo nut chmielowych z sosną i żywicą na czele, do tego nuty tytoniowe i lekko landrynkowe. Intensywność jest przeciętna, brakuje mi tutaj cytrusów, a także przeszkadza wyczuwalny (na szczęście niezbyt mocno) rozpuszczalnik. Całość jest bardzo przeciętna jak na IPA.
Smakowo goryczka jest średniej wielkości, lekko ściągająca. Dominują nuty korzenne i przyprawowe, a nawet delikatnie fenolowe (pieprzowe). Piwo sprawia również wrażenie lekko słonawego. Treściwość na średnim poziomie (nie jest zbytnio wytrawnie, ale na pewno nie jest też słodko). Piwo smakuje ok, ale nie jest jakoś wybitne, brakuje mi tutaj trochę pijalności.
Podsumowując, jest to przeciętny przedstawiciel stylu IPA (AIPA), nie jest strasznie zły, ale nie wywarł na mnie większego wrażenia. Piw w tym stylu wypiłem już sporo (część z nich była arcydziełami) i każde kolejne oceniam coraz ostrzej (wymagam od nich więcej).
Po przelaniu do pokala otrzymujemy ciemnozłoty (wpadający w bursztyn), lekko mętny trunek. Piana jest średnio obfita, opada w przeciętnym tempie i nie oblepia. Nie prezentuje się jednak zbytnio okazale głównie z uwagi na brzydką, szarą barwę i dosyć spore pęcherzyki. Wysycenie dwutlenkiem węgla na średnim poziomie intensywności.
W zapachu pierwsze co uderzyło, to fakt, że skądś ten aromat znam. Po chwili namysłu już wiedziałem, że tak pachniały moje pierwsze APA/AIPA, które warzyłem w domu. Mamy tutaj sporo nut chmielowych z sosną i żywicą na czele, do tego nuty tytoniowe i lekko landrynkowe. Intensywność jest przeciętna, brakuje mi tutaj cytrusów, a także przeszkadza wyczuwalny (na szczęście niezbyt mocno) rozpuszczalnik. Całość jest bardzo przeciętna jak na IPA.
Smakowo goryczka jest średniej wielkości, lekko ściągająca. Dominują nuty korzenne i przyprawowe, a nawet delikatnie fenolowe (pieprzowe). Piwo sprawia również wrażenie lekko słonawego. Treściwość na średnim poziomie (nie jest zbytnio wytrawnie, ale na pewno nie jest też słodko). Piwo smakuje ok, ale nie jest jakoś wybitne, brakuje mi tutaj trochę pijalności.
Podsumowując, jest to przeciętny przedstawiciel stylu IPA (AIPA), nie jest strasznie zły, ale nie wywarł na mnie większego wrażenia. Piw w tym stylu wypiłem już sporo (część z nich była arcydziełami) i każde kolejne oceniam coraz ostrzej (wymagam od nich więcej).
Ocena końcowa: 6,5/10
0 komentarze:
Prześlij komentarz