Alkohol: 6,7%
Ekstrakt: 16,5%
Kraj pochodzenia: Polska
Kolor: [6/10]
Piana: [10/10]
Zapach: [8/10]
Smak: [8/10]
Nasycenie: [6/10]
Opakowanie: [4/10]
Cena: 5,99 zł / 0,5 l [Piwa Świata]
Uwagi: Pod koniec roku Pinta znów zaatakowała nowymi piwami (najpierw trzema, żeby na dokładkę dorzucić 2 kolejne). Pierwszym z nowych ocenianych przeze mnie Pint jest Psze Koźlak będący piwem typu weizenbock (aczkolwiek niektórzy twierdzą, że bliżej mu do mocnego dunkel weizena). Etykieta nadal jest okropnie brzydka, ale pisałem o tym sporo i nie zamierzam już do tego wracać.
Po przelaniu pojawia się trunek w kolorze rdzawo-brunatnym, w pełni mętny. Nie wygląda to zbyt zachęcająco (moja piękniejsza połówka stwierdziła, że wygląda to dokładnie jak osad z oczyszczalni ścieków), ale zdecydowanie lepiej jest w przypadku piany. Piana jest bardzo obfita, mocno zbita, lepka i gęsta (typowo weizenowa), przez co tworzy piękną czapę, która opadając bardzo powoli utrzymuje się do samego końca (i to na poziomie dobrego centymetra grubości). W końcu również wysycenie dwutlenkiem węgla jest na akceptowalnym poziomie.
W kwestiach zapachowych piwu bliżej do koźlaka, pojawiają się aromaty karmelowo-kawowe, lekka owocowość, a goździki są tylko lekko zaakcentowane. Na plus brak woni alkoholowej. Zapach jest bardzo przyjemny i dosyć intensywny do samego końca.
Smakowo piwu już bliżej do pszenicy. Na pierwszym planie pojawiają się nuty drożdżowe, bananowe i goździkowe. Psze Koźlak przeplata w sobie lekką goryczkę chmielową i kwaśność weizenową, co się bardzo przyjemnie sprawdza. W oddali można wyczuć lekką kawowość, jednak jest to nuta bardzo lekka. Na początku alkohol jest wyczuwalny w niewielkim stopniu i bardzo przyjemnie komponuje się z resztą smaków, jednak podczas wzrostu temperatury staje się coraz bardziej wyczuwalny, zaczyna przeszkadzać i obniża całościowy obraz piwa.
Podsumowując, Pinta Psze Koźlak to kolejne świetne piwo (po Czarnej Dziurze i Ataku Chmielu) w ciekawym i niedostępnym na polskim rynku stylu, które zdecydowanie warto polecić.
Po przelaniu pojawia się trunek w kolorze rdzawo-brunatnym, w pełni mętny. Nie wygląda to zbyt zachęcająco (moja piękniejsza połówka stwierdziła, że wygląda to dokładnie jak osad z oczyszczalni ścieków), ale zdecydowanie lepiej jest w przypadku piany. Piana jest bardzo obfita, mocno zbita, lepka i gęsta (typowo weizenowa), przez co tworzy piękną czapę, która opadając bardzo powoli utrzymuje się do samego końca (i to na poziomie dobrego centymetra grubości). W końcu również wysycenie dwutlenkiem węgla jest na akceptowalnym poziomie.
W kwestiach zapachowych piwu bliżej do koźlaka, pojawiają się aromaty karmelowo-kawowe, lekka owocowość, a goździki są tylko lekko zaakcentowane. Na plus brak woni alkoholowej. Zapach jest bardzo przyjemny i dosyć intensywny do samego końca.
Smakowo piwu już bliżej do pszenicy. Na pierwszym planie pojawiają się nuty drożdżowe, bananowe i goździkowe. Psze Koźlak przeplata w sobie lekką goryczkę chmielową i kwaśność weizenową, co się bardzo przyjemnie sprawdza. W oddali można wyczuć lekką kawowość, jednak jest to nuta bardzo lekka. Na początku alkohol jest wyczuwalny w niewielkim stopniu i bardzo przyjemnie komponuje się z resztą smaków, jednak podczas wzrostu temperatury staje się coraz bardziej wyczuwalny, zaczyna przeszkadzać i obniża całościowy obraz piwa.
Podsumowując, Pinta Psze Koźlak to kolejne świetne piwo (po Czarnej Dziurze i Ataku Chmielu) w ciekawym i niedostępnym na polskim rynku stylu, które zdecydowanie warto polecić.
Ocena końcowa: 8/10
0 komentarze:
Prześlij komentarz