Alkohol: 8,5%
Ekstrakt: nie podano
Kraj pochodzenia: Belgia
Kolor: [6/10]
Piana: [6/10]
Zapach: [9/10]
Smak: [8/10]
Nasycenie: [8/10]
Opakowanie: [10/10]
Cena: 13,99 zł / 0,33 l [Piotr i Paweł]
Uwagi: Drugie i ostatnie z piw, których fotografie przepadły z powodu awarii karty pamięci. Na wstępie trzeba od razu napomnieć o genialnej butelce, która jest biało-kremowa w niewielkie ciemne "ciapki". Do tego świetna niebieska etykieta z różowym słonikiem. Piwo zdecydowanie wyróżnia się na półce.
Po przelaniu do pokala pojawia się trunek w kolorze bardzo jasnym złotym, wchodzącym w jasno-żółty. Gdybym miał ten kolor do czegoś porównać to najbliżej mu do witbierów i szampanów. Piwo jest tylko lekko mętne (samo w sobie jest klarowne, ale w środku pływają widoczne gołym okiem skupiska drożdży, które powodują ogólne, bardzo niewielkie zmętnienie). Sam kolor nie zachwyca, tak samo jak nie zachwyca piana, która nie dość, że jest mała już od chwili nalania, to jeszcze szybko redukuje się niemal do zera, pozostawiając po sobie jedynie niewielką obręcz.
Piwo jest bardzo intensywne zapachowo, po otwarciu butelki, a jeszcze przed przelaniem już w całym pomieszczeniu wyczuwalny był aromat cytrusowo-drożdżowy. Zapach jest bardzo rześki i na prawdę może się podobać.
W kwestiach smakowych jest bardzo różnorodnie. Piwo smakuje z lekka szampańsko (wytrawna lekka goryczka szampańska). Do tego wyczuwalne są nuty typowe dla witbierów (kwaskowatość, oraz goździki + kolendra). Pomiędzy goryczkę i kwaskowatość wpycha się również lekka słodkość i owocowość, a całość dopina całkiem przyjemny korzenny aromat. Nie można również zapomnieć o wyczuwalnym alkoholu, który z uwagi na swoją moc powoduje uczucie "grzania". Największym minusem w kwestiach smakowych jest chyba to, że ta różnorodność smaków trochę przytłacza i trudno się skupić i delektować którąkolwiek częścią składową. Jak dla mnie również brakuje w nim porządnej porcji chmielowej goryczki, ale zapewne są osoby, dla których smak utworzony w Delirium Tremens będzie idealny.
Podsumowując jest to świetne i nietuzinkowe piwo, z całą paletą smakową, które jednak z uwagi na kilku minusów, tj. przytłaczającej różnorodności smaków, kiepskiej piany i bardzo wysokiej ceny nie jest piwem idealnym. Nadal jednak jest to piwo, którego grzechem byłoby nie spróbować.
Ocena końcowa: 8,5/10
Po przelaniu do pokala pojawia się trunek w kolorze bardzo jasnym złotym, wchodzącym w jasno-żółty. Gdybym miał ten kolor do czegoś porównać to najbliżej mu do witbierów i szampanów. Piwo jest tylko lekko mętne (samo w sobie jest klarowne, ale w środku pływają widoczne gołym okiem skupiska drożdży, które powodują ogólne, bardzo niewielkie zmętnienie). Sam kolor nie zachwyca, tak samo jak nie zachwyca piana, która nie dość, że jest mała już od chwili nalania, to jeszcze szybko redukuje się niemal do zera, pozostawiając po sobie jedynie niewielką obręcz.
Piwo jest bardzo intensywne zapachowo, po otwarciu butelki, a jeszcze przed przelaniem już w całym pomieszczeniu wyczuwalny był aromat cytrusowo-drożdżowy. Zapach jest bardzo rześki i na prawdę może się podobać.
W kwestiach smakowych jest bardzo różnorodnie. Piwo smakuje z lekka szampańsko (wytrawna lekka goryczka szampańska). Do tego wyczuwalne są nuty typowe dla witbierów (kwaskowatość, oraz goździki + kolendra). Pomiędzy goryczkę i kwaskowatość wpycha się również lekka słodkość i owocowość, a całość dopina całkiem przyjemny korzenny aromat. Nie można również zapomnieć o wyczuwalnym alkoholu, który z uwagi na swoją moc powoduje uczucie "grzania". Największym minusem w kwestiach smakowych jest chyba to, że ta różnorodność smaków trochę przytłacza i trudno się skupić i delektować którąkolwiek częścią składową. Jak dla mnie również brakuje w nim porządnej porcji chmielowej goryczki, ale zapewne są osoby, dla których smak utworzony w Delirium Tremens będzie idealny.
Podsumowując jest to świetne i nietuzinkowe piwo, z całą paletą smakową, które jednak z uwagi na kilku minusów, tj. przytłaczającej różnorodności smaków, kiepskiej piany i bardzo wysokiej ceny nie jest piwem idealnym. Nadal jednak jest to piwo, którego grzechem byłoby nie spróbować.
0 komentarze:
Prześlij komentarz