Alkohol: 10,5%
Ekstrakt: 27,5%
Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
Kolor: [10/10]
Piana: [3/10]
Zapach: [8/10]
Smak: [9/10]
Nasycenie: [2/10]
Opakowanie: [8/10]
Cena: 44 zł / 0,65 l [Festiwal Birofilia w Żywcu]
Uwagi: Bodajże ostatnie z piw zakupionych na Festiwalu Birofilia w Żywcu, które mi się ostało. Potężny Russian Imperial Stout z amerykańskiego browaru Hoppin Frog. Po przelaniu do pokala otrzymujemy czarny jak smoła (nawet pod ostrym światłem) trunek. Piana koloru brązowego (ciemna, niemalże jak w espresso) jest mizernego rozmiaru i bardzo szybko znika całkowicie. Wysycenie dwutlenkiem węgla niemalże zerowe, niby zgodne ze stylem, ale jednak mogłoby być chociaż ciupkę wyższe.
W zapachu dominują nuty porządnej kawy i gorzkiej czekolady, do tego dochodzi orzechowość i średniej wielkości paloność, a także coś co przypomina prażone pestki dyni czy słonecznik. Pojawiają się także aromaty utlenienia (aczkolwiek zważywszy na wiek piwa nie wydają się zbytnio mocne) pod postacią rodzynek, suszonych śliwek i porto. Całość jest średnio intensywna w odbiorze, pachnie przyjemnie, ale jednak nie genialnie.
Smakowo piwo jest zdecydowanie słodowe, pełne, nawet słodkie. Już po pierwszym łyku cała jama ustna oblepiona i oklejona jest gęstym płynem. Goryczka jest dosyć pokaźna i całkiem nieźle kontruje słodycz, przy czym jest głównie chmielowa, ale również od słodów palonych i lekko od alkoholu. Alkohol ggrzeje w przełyku, ale jest nieźle ukryty i nie uderza jakimiś nieprzyjemnymi nutami bimbrowymi czy spirytusowymi. Mamy tutaj aromaty czekoladowe, kawowe, lekko palone i kwaskowate. Pojawia się również suszona śliwka i rodzynki. Piwo jest na wskroś degustacyjne, do powolnego sączenia.
Podsumowując, jest to bardzo udany i smaczny RIS, ale jednak do geniuszu trochę mu brakuje. Z jednej strony trzyma poziom, z drugiej liczyłem chyba na coś więcej, na to, że coś mi "urwie". Tutaj się tak nie stało, nie zmienia to jednak faktu, że piwo zdecydowanie warte spróbowania.
W zapachu dominują nuty porządnej kawy i gorzkiej czekolady, do tego dochodzi orzechowość i średniej wielkości paloność, a także coś co przypomina prażone pestki dyni czy słonecznik. Pojawiają się także aromaty utlenienia (aczkolwiek zważywszy na wiek piwa nie wydają się zbytnio mocne) pod postacią rodzynek, suszonych śliwek i porto. Całość jest średnio intensywna w odbiorze, pachnie przyjemnie, ale jednak nie genialnie.
Smakowo piwo jest zdecydowanie słodowe, pełne, nawet słodkie. Już po pierwszym łyku cała jama ustna oblepiona i oklejona jest gęstym płynem. Goryczka jest dosyć pokaźna i całkiem nieźle kontruje słodycz, przy czym jest głównie chmielowa, ale również od słodów palonych i lekko od alkoholu. Alkohol ggrzeje w przełyku, ale jest nieźle ukryty i nie uderza jakimiś nieprzyjemnymi nutami bimbrowymi czy spirytusowymi. Mamy tutaj aromaty czekoladowe, kawowe, lekko palone i kwaskowate. Pojawia się również suszona śliwka i rodzynki. Piwo jest na wskroś degustacyjne, do powolnego sączenia.
Podsumowując, jest to bardzo udany i smaczny RIS, ale jednak do geniuszu trochę mu brakuje. Z jednej strony trzyma poziom, z drugiej liczyłem chyba na coś więcej, na to, że coś mi "urwie". Tutaj się tak nie stało, nie zmienia to jednak faktu, że piwo zdecydowanie warte spróbowania.
Ocena końcowa: 8,5/10
0 komentarze:
Prześlij komentarz