Alkohol: 12%
Ekstrakt: 25,2%
Kraj pochodzenia: Polska
Kolor: [9/10]
Piana: [5/10]
Zapach: [8/10]
Smak: [8/10]
Nasycenie: [2/10]
Opakowanie: [9/10]
Cena: 65 zł / 0,375 l [Outlet Piwny]
Uwagi: Russian Imperial Stout leżakowany w beczce po czerwonym winie. Nie jest to może najlepszy typ beczek jaki preferuje wśród RIS (tutaj prym wiezie zdecydowanie beczka po szkockiej whisky lub amerykańskim bourbonie), ale i tak jest to nieczęsto spotykany widok na rodzimym rynku. Na początek na pewno minus za cenę. Ja rozumiem leżakowanie, ja rozumiem popyt wielokrotnie przewyższający podaż, ale i tak gdzieś tam z tyłu głowy zostaje powiewające słowo "zdziercy".
Po przelaniu do pokala otrzymujemy ciemnobrunatny trunek. Piana beżowa jest mała, średnio trwała i nie oblepia ścianek. Wysycenie dwutlenkiem węgla na poziomie niemalże zerowym, ale w tym stylu jest to jak najbardziej akceptowalne.
W zapachu dominują nuty winne, kwaskowate, nawet lekko kwaśne - zdecydowanie bardziej w stylu ciemnego flandersa, aniżeli RISa. Nuty czekoladowe i kawowe są na poziomie minimalnym i są mocno przykryte. Mamy też trochę aromatów szlachetnego utlenienia, owoców leśnych i sherry. Piwo nie pachnie źle, ale jeśli ktoś liczy na imperialnego stouta to lepiej niech poszuka czegoś innego.
W smaku mamy pełne, gęste, aż oleiste piwo. Mamy sporo aromatów winnych, kwaskowatych, nawet lekko dzikich, które kierują w stronę flandersa. Pojawia się też sporo owoców leśnych, które idą trochę w stronę quadrupla. W przełyku pojawia się lekkie palenie (zapewne od dodatku papryczek chilli), sporo grzania alkoholowego. Ten ostatni jednak jest świetnie ukryty i nie można się tutaj do niczego pod tym względem przyczepić. Piwo smakuje całkiem nieźle, jest nad wyraz degustacyjne, ale bardzo mało RIS w tym RIS zostało.
Podsumowując, leżakowanie w beczce po winie całkiem zmieniło charakter piwa. Dla jednych pewnie na lepsze, dla innych pewnie na gorsze. Ja potrafię docenić zmiany, które doszły, ale chyba jednak wolałbym gdyby został tutaj charakter RIS, czyli czekolada, paloność, kawa, itd. Nie zmienia to faktu, że piwo na pewno ciekawe.
Po przelaniu do pokala otrzymujemy ciemnobrunatny trunek. Piana beżowa jest mała, średnio trwała i nie oblepia ścianek. Wysycenie dwutlenkiem węgla na poziomie niemalże zerowym, ale w tym stylu jest to jak najbardziej akceptowalne.
W zapachu dominują nuty winne, kwaskowate, nawet lekko kwaśne - zdecydowanie bardziej w stylu ciemnego flandersa, aniżeli RISa. Nuty czekoladowe i kawowe są na poziomie minimalnym i są mocno przykryte. Mamy też trochę aromatów szlachetnego utlenienia, owoców leśnych i sherry. Piwo nie pachnie źle, ale jeśli ktoś liczy na imperialnego stouta to lepiej niech poszuka czegoś innego.
W smaku mamy pełne, gęste, aż oleiste piwo. Mamy sporo aromatów winnych, kwaskowatych, nawet lekko dzikich, które kierują w stronę flandersa. Pojawia się też sporo owoców leśnych, które idą trochę w stronę quadrupla. W przełyku pojawia się lekkie palenie (zapewne od dodatku papryczek chilli), sporo grzania alkoholowego. Ten ostatni jednak jest świetnie ukryty i nie można się tutaj do niczego pod tym względem przyczepić. Piwo smakuje całkiem nieźle, jest nad wyraz degustacyjne, ale bardzo mało RIS w tym RIS zostało.
Podsumowując, leżakowanie w beczce po winie całkiem zmieniło charakter piwa. Dla jednych pewnie na lepsze, dla innych pewnie na gorsze. Ja potrafię docenić zmiany, które doszły, ale chyba jednak wolałbym gdyby został tutaj charakter RIS, czyli czekolada, paloność, kawa, itd. Nie zmienia to faktu, że piwo na pewno ciekawe.
Ocena końcowa: 8-/10
0 komentarze:
Prześlij komentarz