Alkohol: 8,6%
Ekstrakt: 20%
Kraj pochodzenia: Polska
Kolor: [7/10]
Piana: [7/10]
Zapach: [9/10]
Smak: [8/10]
Nasycenie: [5/10]
Opakowanie: [6/10]
Cena: 9 zł / 0,33 l [Centrala Piwna]
Uwagi: Trzeba przyznać, że rodzime rzemieślnicze browary nie chcą zbytnio warzyć piw mocnych (a przez mocne mam na myśli co najmniej 20 stopni Plato brzeczki nastawnej). Portery bałtyckie to ciągle domena średniej wielkości browarów, RIS'a do tej pory mieliśmy jednego (od Artezana), tak samo Imperial IPA (od Pinty). Cieszy więc fakt, że już od jakiegoś czasu do owego grona dołączył Ox Bile z browaru restauracyjnego Haust. Nazwa jest nad wyraz przewrotna i znaczy nie mniej, nie więcej "bycza żółć". Cieszy również fakt, że owe IIPA zostało pokaźnie pochmielone (niemal 100 IBU).
Po przelaniu do pokala otrzymujemy bursztynowy (ciemno-złoty), mętny trunek. Piana koloru beżowego jest średniej wielkości i opada w przeciętnym tempie. Na plus to, że dosyć pokaźnie oblepia ścianki. Wysycenie dwutlenkiem węgla na poziomie trochę poniżej średniej i jak dla mnie pasuje tutaj idealnie.
W zapachu dominują słodkie nuty owoców tropikalnych, grejpfrutów, a także w mniejszym stopniu sosnowe i świerkowe. Jest tutaj wszystko co uwielbiam w amerykańskich chmielach. Całość jest bardzo intensywna i dosłownie po chwili od otwarcia butelki aromat unosi się w całym pomieszczeniu.
Goryczka jest spora, długo finiszująca i jednak trochę ściągająca. Piwo jest bardzo pełne, aż gęste, ale przez to również dosyć mocno słodkie. Sam zdecydowanie bardziej preferuję bardziej wytrawne IIPA, ale jeśli ktoś lubi kontrować goryczkę mocną podbudową słodową, to będzie w niebie. W smaku mamy znów amerykańskie chmiele z owocami tropikalnymi i cytrusami na czele, a także lekką sosnowość i wanilię. Na plus świetnie ukryty alkohol, który jest niemalże niewyczuwalny.
Podsumowując, jest to bardzo udany przedstawiciel stylu, który w żadnym wypadku nie musi się wstydzić w pojedynkach z konkurencją zagraniczną. Dla mnie mógłby być tylko wyłącznie delikatnie, minimalnie bardziej wytrawny. Ale nawet pomimo tego zdecydowanie polecam.
Po przelaniu do pokala otrzymujemy bursztynowy (ciemno-złoty), mętny trunek. Piana koloru beżowego jest średniej wielkości i opada w przeciętnym tempie. Na plus to, że dosyć pokaźnie oblepia ścianki. Wysycenie dwutlenkiem węgla na poziomie trochę poniżej średniej i jak dla mnie pasuje tutaj idealnie.
W zapachu dominują słodkie nuty owoców tropikalnych, grejpfrutów, a także w mniejszym stopniu sosnowe i świerkowe. Jest tutaj wszystko co uwielbiam w amerykańskich chmielach. Całość jest bardzo intensywna i dosłownie po chwili od otwarcia butelki aromat unosi się w całym pomieszczeniu.
Goryczka jest spora, długo finiszująca i jednak trochę ściągająca. Piwo jest bardzo pełne, aż gęste, ale przez to również dosyć mocno słodkie. Sam zdecydowanie bardziej preferuję bardziej wytrawne IIPA, ale jeśli ktoś lubi kontrować goryczkę mocną podbudową słodową, to będzie w niebie. W smaku mamy znów amerykańskie chmiele z owocami tropikalnymi i cytrusami na czele, a także lekką sosnowość i wanilię. Na plus świetnie ukryty alkohol, który jest niemalże niewyczuwalny.
Podsumowując, jest to bardzo udany przedstawiciel stylu, który w żadnym wypadku nie musi się wstydzić w pojedynkach z konkurencją zagraniczną. Dla mnie mógłby być tylko wyłącznie delikatnie, minimalnie bardziej wytrawny. Ale nawet pomimo tego zdecydowanie polecam.
Ocena końcowa: 9-/10
